Sołacki, bo położony w dzielnicy Sołacz. Przypomina kształtem elipsę o szerokości 250 metrów i długości kilometra z hakiem. Powierzchnia parku mieści się na 14 hektarach. Park Sołacki ograniczony jest ulicami – Litewską, Nad Wierzbakiem, Niestachowską i Małopolską. Obszar parku styka się z parkiem na Cytadeli, poprzez znajdujący się po drugiej stronie ulicy Nad Wierzbakiem malutki Park Adama Wodziczki i pas łąk z alejką przy ulicy Przepadek. Natomiast centrum Poznania łączy się z wymienionym miejscem poprzez ciąg kasztanowców na alei Wielkopolskiej.
W Parku Sołackim, który jest miejscem publicznym, znajduje się ponad trzy tysiące drzew i ponad dwanaście tysięcy krzewów o dość znacznym gatunkowym zróżnicowaniu. Całość parku utrzymana jest w klimacie angielskim. Ciekawostką są również posiadające nieregularne brzegi Stawy Sołackie, które powstały na skutek spiętrzenia wód Bogdanki. Pośrodku akwenu istnieje przewężenie, które może sugerować istnienie dwóch, niezależnych od siebie zbiorników wodnych. Urokliwym urozmaiceniem są również liczne mostki i mosty, z reguły drewniane oraz jeden wodospad. Spacerować możemy wśród stylowych latarń i ławeczek po ścieżkach asfaltowych.
Drzewostan Parku Sołackiego oferuje nam egzotyczne gatunki, jak: daglezje, choiny kanadyjskie, klony tatarskie, czy cypryśniki błotne, znajdujące się przeważnie na brzegach stawu. Przyczyniają się do powstania ciekawych wizualnie zakątków i punktów widokowych. Resztę uzupełniają bogate skupiska ozdobnych krzewów i fascynująca roślinność runa.
Faunę parku stanowią przede wszystkim gatunki ptaków, pośród których dobrze zwrócić uwagę na nietutejszą mandarynkę i dzięciołka.
Dzieciaki także znajdą tu miejsce dla swoich zabaw, bowiem w zachodniej części parku znajduje się obszerna łąka przeznaczona do tego celu, na której znajdują się place zabaw dla dzieci. Do 1974 roku widniała tam wieża spadochronowa, która znalazła się tam po przeniesieniu z obszaru pomiędzy Drogą Dębińską a ulicą Piastowską. Na północy Parku Sołackiego przebiega droga pieszo-rowerowa, przy której mieści się zabytkowa, drewniana poczekalnia tramwajowa, zwana potocznie Zieloną Budką, którą postawiono w 1913 roku.
W Parku Sołackim, który jest miejscem publicznym, znajduje się ponad trzy tysiące drzew i ponad dwanaście tysięcy krzewów o dość znacznym gatunkowym zróżnicowaniu. Całość parku utrzymana jest w klimacie angielskim. Ciekawostką są również posiadające nieregularne brzegi Stawy Sołackie, które powstały na skutek spiętrzenia wód Bogdanki. Pośrodku akwenu istnieje przewężenie, które może sugerować istnienie dwóch, niezależnych od siebie zbiorników wodnych. Urokliwym urozmaiceniem są również liczne mostki i mosty, z reguły drewniane oraz jeden wodospad. Spacerować możemy wśród stylowych latarń i ławeczek po ścieżkach asfaltowych.
Drzewostan Parku Sołackiego oferuje nam egzotyczne gatunki, jak: daglezje, choiny kanadyjskie, klony tatarskie, czy cypryśniki błotne, znajdujące się przeważnie na brzegach stawu. Przyczyniają się do powstania ciekawych wizualnie zakątków i punktów widokowych. Resztę uzupełniają bogate skupiska ozdobnych krzewów i fascynująca roślinność runa.
Faunę parku stanowią przede wszystkim gatunki ptaków, pośród których dobrze zwrócić uwagę na nietutejszą mandarynkę i dzięciołka.
Dzieciaki także znajdą tu miejsce dla swoich zabaw, bowiem w zachodniej części parku znajduje się obszerna łąka przeznaczona do tego celu, na której znajdują się place zabaw dla dzieci. Do 1974 roku widniała tam wieża spadochronowa, która znalazła się tam po przeniesieniu z obszaru pomiędzy Drogą Dębińską a ulicą Piastowską. Na północy Parku Sołackiego przebiega droga pieszo-rowerowa, przy której mieści się zabytkowa, drewniana poczekalnia tramwajowa, zwana potocznie Zieloną Budką, którą postawiono w 1913 roku.